داستان تبدیل قبله از بیت المقدس
سه شنبه, ۲۱ ارديبهشت ۱۳۹۵، ۰۶:۱۶ ب.ظ
هنوز چند ماه از هجرت پیامبر (ص ) به مدینه نگذشته بود، که زمزمه مخالفت از ناحیه یهود بلند شد. درست در هفدهمین ماه هجرت دستور مؤ کد آمد که (قبله ) مسلمانان از این به بعد کعبه است و در اوقات نماز باید متوجه مسجدالحرام گردند. پیامبر اکرم (ص ) سیزده سال تمام در مکه به سوى بیت المقدس نماز مى خواند و پس از مهاجرت به مدینه دستور الهى این بود که به وضع سابق از نظر قبله ادامه دهد و قبله اى که یهودیان به آن نماز مى گذارند، مسلمانان نیز به آن طرف نماز بگذارند و این خود یک نوع همکارى و نزدیک کردن دو آیین قدیم و جدید بود ولى رشد و ترقى مسلمانان باعث شد که خوف و ترس ، محافل یهود را فراگیرد زیرا ترقیات روز افزون آنها نشان مى داد، که آیین اسلام سراسر شبه جزیره را در اندک مدتى خواهد گرفت و قدرت و آیین یهود را از بین خواهند برد از این نظر شروع به کارشکنى کردند.
و از راههاى گوناگونى مسلمانان و رهبر عالیقدر آنها را آزار مى دادند از آن جمله مسئله نماز گزاردن به طرف بیت المقدس را پیش کشیدند و گفتند: محمد (ص ) مدعى است که داراى آیین مستقلى است و آیین و شریعت او ناسخ (از بین برنده ) آیینهاى گذشته مى باشد در صورتى که او هنوز قبله مستقلى ندارد و به قبله یهود نماز مى گذارد.
شنیدن این خبر براى پیامبر گران آمد نیمه شبها از خانه بیرون مى آمد به آسمان نگاه مى کرد، در انتظار نزول وحى بود، که دستورى در این باره نازل گردد، چنانکه آیه زیر این مطلب را حکایت مى کند.
(قد نرى تقلب وجهک فى السماء فلنولینک قبلة ترضاها) بقره آیه 144.
نگاههاى معنى دار تو را به آسمان مى بینم ترا به سوى قبله اى که رضایت تو را جلب مى کند مى گردانیم .
از آیات قرآن استفاده مى شود، که تبدیل قبله علاوه بر اعتراض یهود، جهت دیگرى نیز داشته است و آن این که مسئله جنبه امتحانى داشت و مقصود این بود که مؤ من واقعى و حقیقى از مدعیان ایمان که در ادعاى خود کاذب بودند تمیز داده شود و پیامبر (ص ) این افراد را خوب بشناسد.
زیرا پیروى از فرمان دوم که در حالت نماز، متوجه مسجد الحرام کردند نشانه ایمان و اخلاص به آیین جدید بود و سرپیچى و توقف علامت دو دلى و نفاق است . البته از تاریخ اسلام و مطالعه اوضاع شبه جزیره علل دیگرى نیز به دست مى آید.
اولا: کعبه به دست قهرمان توحید حضرت ابراهیم (ع ) ساخته شده بود مورد تعظیم جامعه عرب بود، قبله قرار دادن چنین نقطه اى موجبات رضایت عموم اعراب را فراهم مى ساخت و آنها را براى پذیرفتن آیین اسلام و دین توحید راغب مى نمود و هیچ هدفى بالاتر از آن نبود که مشرکان سرسخت و لجوج و بازمانده از قافله تمدن ایمان آورند و به وسیله آنها آیین اسلام در سرتاسر نقاط جهان منتشر گردد.
ثانیا فاصله گیرى از یهود آن روز که هیچ امیدى به ایمان آوردن آنها نبود لازم به نظر مى رسید، زیرا آنان هر ساعت کارشکنى مى کردند و با پیش کشیدن سؤ الات پیچیده وقت پیامبر را گرفته و به گمان خود ابراز اطلاع و دانش مى کردند و تبدیل قبیله یکى از مظاهر فاصله گیرى و دورى از یهود، بالاخره اسلامى که از هر نظر برترى دارد باید به طورى جلوه کند که نقاط تکامل و برترى آن روشن و بارز باشد.
با در نظر گرفتن این جهات در حالى که پیامبر(ص ) دو رکعت از نماز ظهر خوانده بود جبرییل فرود آمد و پیامبر (ص ) را که به سوى مسجدالحرام متوجه گردد.
و در برخى از روایات چنین آمده است : دست پیامبر را گرفته متوجه مسجدالحرام نمود زنان و مردانى که در مسجد بودند از او پیروى کرده و از آن روز کعبه ، قبله مستقل مسلمانان اعلام گردید.
منبع:چهل داستان،اکبر زاهری
و از راههاى گوناگونى مسلمانان و رهبر عالیقدر آنها را آزار مى دادند از آن جمله مسئله نماز گزاردن به طرف بیت المقدس را پیش کشیدند و گفتند: محمد (ص ) مدعى است که داراى آیین مستقلى است و آیین و شریعت او ناسخ (از بین برنده ) آیینهاى گذشته مى باشد در صورتى که او هنوز قبله مستقلى ندارد و به قبله یهود نماز مى گذارد.
شنیدن این خبر براى پیامبر گران آمد نیمه شبها از خانه بیرون مى آمد به آسمان نگاه مى کرد، در انتظار نزول وحى بود، که دستورى در این باره نازل گردد، چنانکه آیه زیر این مطلب را حکایت مى کند.
(قد نرى تقلب وجهک فى السماء فلنولینک قبلة ترضاها) بقره آیه 144.
نگاههاى معنى دار تو را به آسمان مى بینم ترا به سوى قبله اى که رضایت تو را جلب مى کند مى گردانیم .
از آیات قرآن استفاده مى شود، که تبدیل قبله علاوه بر اعتراض یهود، جهت دیگرى نیز داشته است و آن این که مسئله جنبه امتحانى داشت و مقصود این بود که مؤ من واقعى و حقیقى از مدعیان ایمان که در ادعاى خود کاذب بودند تمیز داده شود و پیامبر (ص ) این افراد را خوب بشناسد.
زیرا پیروى از فرمان دوم که در حالت نماز، متوجه مسجد الحرام کردند نشانه ایمان و اخلاص به آیین جدید بود و سرپیچى و توقف علامت دو دلى و نفاق است . البته از تاریخ اسلام و مطالعه اوضاع شبه جزیره علل دیگرى نیز به دست مى آید.
اولا: کعبه به دست قهرمان توحید حضرت ابراهیم (ع ) ساخته شده بود مورد تعظیم جامعه عرب بود، قبله قرار دادن چنین نقطه اى موجبات رضایت عموم اعراب را فراهم مى ساخت و آنها را براى پذیرفتن آیین اسلام و دین توحید راغب مى نمود و هیچ هدفى بالاتر از آن نبود که مشرکان سرسخت و لجوج و بازمانده از قافله تمدن ایمان آورند و به وسیله آنها آیین اسلام در سرتاسر نقاط جهان منتشر گردد.
ثانیا فاصله گیرى از یهود آن روز که هیچ امیدى به ایمان آوردن آنها نبود لازم به نظر مى رسید، زیرا آنان هر ساعت کارشکنى مى کردند و با پیش کشیدن سؤ الات پیچیده وقت پیامبر را گرفته و به گمان خود ابراز اطلاع و دانش مى کردند و تبدیل قبیله یکى از مظاهر فاصله گیرى و دورى از یهود، بالاخره اسلامى که از هر نظر برترى دارد باید به طورى جلوه کند که نقاط تکامل و برترى آن روشن و بارز باشد.
با در نظر گرفتن این جهات در حالى که پیامبر(ص ) دو رکعت از نماز ظهر خوانده بود جبرییل فرود آمد و پیامبر (ص ) را که به سوى مسجدالحرام متوجه گردد.
و در برخى از روایات چنین آمده است : دست پیامبر را گرفته متوجه مسجدالحرام نمود زنان و مردانى که در مسجد بودند از او پیروى کرده و از آن روز کعبه ، قبله مستقل مسلمانان اعلام گردید.
منبع:چهل داستان،اکبر زاهری
